รถเต่า Type 1 คันนี้เป็นรถ Super Beetle รุ่นปี 1971 เป็นสมาชิกรถ Volkswagen 1 ใน 4 คันที่เคยสะสมไว้ในอดีต มีรุ่นปี 68, 72 และตู้แตงโมType 2 ปี 74หลงไหลรถเต่ามาตั้งแต่เรียนชั้นประถม ขับรถเป็นจนได้ใบขับขี่ก็จากรถเต่านี่แหละ แต่ด้วยภารกิจหน้าที่การงานที่รัดตัว ดูแลไม่ไหว เลยทยอยขายไปก่อนหน้าจนเหลือคันนี้อยู่คันเดียว รถคันนี้มีความผูกพันเป็นพิเศษเหมือนน้องชายที่อายุน้อยกว่าเราแค่ 5 ปี เรียกว่าโตมาด้วยกันแล้วก็ยังเป็นคันเดียวที่เป็นมรดกตกทอดมาจากคุณแม่ที่เป็นอดีตเลขาท่านทูต เป็นรถป้ายแดงที่คุณแม่ใช้สิทธิทางการฑูตสั่งตรงมาจากเยอรมัน ในราคา 47,000 บาท ซึ่งก็ถือว่าแพงเอาการถ้าคิดถึงค่าเงินเมื่อ 50 ปีที่แล้ว เสน่ห์ของรถเต่าเป็นอะไรที่ไม่มีรถคันไหนมาทัดเทียมได้ทั้งๆที่ไม่มีอะไรสู้เขาได้เลยสักนิด เสียงก็ดัง กระแทกกระเทือน เหม็นควันเข้ามาในตัวรถ ขับก็ยาก คลัชก็แข็ง กะระยะก็ไม่ค่อยจะถูก มองหน้า หลัง ข้างก็ไม่ค่อยจะเห็น ถ้าใครไม่เคยเป็นเจ้าของ อธิบายอย่างไรก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงหลงรัก ด้วยข้อเสียสารพันเมื่อเทียบกับรถยนต์อื่นทั้งในอดีตจนถึงรุ่นปัจจุบัน มันกลับเป็นรถที่ไม่เคยล้าสมัย ถ่อมตัว ไม่โอ้อวด ทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ ไม่เคยจุกจิกค่าดูแลต่ำ ซ่อมแซมได้เองง่ายในทุกๆจุด เป็นเสน่ห์ในความเรียบง่าย เปรียบเสมือนน้องชายที่พาเราไปทุกหนทุกแห่งตั้งแต่เด็กจนโต เป็นครูที่สอนให้เราเรียนรู้เรื่องเครื่องยนต์กลไกรื้อนู่น รื้อนี่ ถูกบ้างผิดบ้าง จนท้ายสุดสามารถซ่อมได้เองแทบทั้งคัน

อย่างไรก็ตาม น้องชายที่แสนดีคนนี้ก็ถูกพี่ชายทอดทิ้งมากว่า 20 ปีตั้งกะไปเรียนต่างประเทศ จนกลับมามีครอบครัว ดูแลลูกเล็กปล่อยทิ้งเป็นซากเต่ากระดองแตกในโรงรถ จนเมื่อสามปีที่แล้วก็ถึงเวลาในการบูรณะน้องชายคนนี้ให้ฟื้นคืนชีพอีกครั้งดังที่เป็นอยู่นี้ เครื่องปัจจุบันเป็นเครื่องLong Block2100 cc สูบ 92 ข้อ74 ส่วนแคมองศาเท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว ของBernie Bergman ที่หยอดกระปุกสั่งซื้อมาจาก San Diegoบวกอะไหล่ของแต่งครบชุดเมื่อ 20 ปี ที่แล้วสมัยเรียนจบจากนอกใหม่ๆกะว่าจะเอามาแทนเครื่องสต๊อคเดิมที่โดนโมสมัยวัยซิ่งจนเละเทะ แต่ก็ไม่มีจังหวะได้ทำเสียที เก็บซุกอยู่ในลังไม้ในโกดังหลังบ้าน ตลอดระยะเวลาในการบูรณะตั้งแต่หัวจรดเท้าครั้งนี้ใช้กว่า 2 ปี ต้องยกเครดิตทั้งหมดให้คุณภาสกร (หนุ่ม) กับคุณชญาน์วัต (โป้ง) ที่เป็นธุระดำเนินการให้ทุกสิ่งอย่าง รวมถึงการทาบทามอู่ Show Time ของคุณชายให้กรุณารับน้องชายอายุ 50 ปีคันนี้ไว้ดูแลอย่างทนุถนอม จนได้กลับมาขับเจ้าน้องชายคนนี้อีกครั้งมันเป็นความสุขในการครอบครองของรักของหวงชิ้นนี้สุดจะบรรยาย และคงชื่นชมไปจนกว่าสังขารจะไม่อำนวยนั่นแหละครับ เรียกว่าหลงไหลจนคนที่บ้านไล่ให้ไปนอนโรงรถเลยประมาณนั้น บังเอิญมันเป็นความผูกพันระหว่างคนกับรถ ถ้าเป็นอย่างอื่นหละก็ป่านนี้บ้านแตกไปแล้ว

Cr: Bambeetle